اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر امیدواری و احساس تنهایی زنان مطلقه

چکیده: طلاق رویداد پیچیده واسترس زایی مبنی برخاتمه قانونی به زندگی باشریک طولانی می باشد که می تواند اثرات جدی برسلامت روان برجای گذارد.دراین میان زنان در رتبه بندی رویدادهای استرس زا نسبت به مردان آسیب پذیرتر هستند.پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری برامیدواری و احساس تنهایی زنان مطلقه انجام شده است.طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی می باشد.جامعه آماری پژوهش را 100 نفراز زنان مطلقه اداره بهزیستی شهرستان بردسکن درسال 1392 تشکیل می دهند،20نفراز آنها که دارای ناامیدی واحساس تنهایی بودند وحائز ملاکهای ورود وخروج(ازجمله:سلب حضانت فرزند از مادر،عدم دریافت درمان های روانشناختی دیگر،عدم ابتلا به بیماری جسمانی وحداقل تحصیلات دیپلم وحداکثر تحصیلات کارشناسی،مدت زمان جدایی(1تا2سال)،ملاک های خروج نیز شامل ازدواج موقت،ازدواج دائم در طول اجرا،ابتلا به بیماری جسمی،ابتلا به اختلالات سایکوتیک،اعتیاد به مواد مخدر) بودند به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب وبه طور تصادفی دردوگروه کنترل(10نفر)و آزمایش(10نفر) قرار گرفتندو به وسیله ی پرسشنامه امیدواری میلر و احساس تنهایی راسل مورد پیش آزمون قرار گرفتند،سپس گروه آزمایش به مدت 12جلسه تحت درمان با فنون شناختی-رفتاری قرار گرفتندوگروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکردند،در پایان اطلاعات ازهردوگروه مجدداً گردآوری ویک ماه پس از مداخله نیز آزمون پیگیری انجام شد.یافته های پژوهش نشان داد که بین دوگروه آزمایش و کنترل پس ازاجرای گروه درمانی شناختی-رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد)001/0> .(pبه عبارتی میانگین امیدواری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت و میانگین احساس تنهایی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت.نتایج حاکی از آن است که گروه درمانی شناختی -رفتاری برامیدواری واحساس تنهایی زنان مطلقه اثرگذار می باشد.